เรื่องที่จะกล่าวนี้ทำหน่ายเมื่อวันที่สามสิบกรกฎาคม พุทธศักราชสองพันสี่ร้อยเก้าสิบห้า หลังจากการวันพระราชสมพกษ์ สมริตพระเจ้าลูกยาถือเจ้าฟ้าวัชิราลงกรบรมคัตเตียราชกมาน มีพระเกจิสายปฏิบัติท่านหนึ่ง ซึ่งมีชื่อเสียงมากในยุคนั้นเมื่อทราบข่าวก็ได้มีการทำนายไว้ แต่จะขออธิบายเพียงเรื่องพระชายาเท่านั้น เพราะท่านบอกว่า เรื่องการครองราชนั้น มีธรรมนาอยู่แล้ว คําพูดนี้มิราชิตนามินพระบรมเดชานุภาพ แต่อย่างใด เพียงบอกเล่าต่อต่อกันมาตั้งแต่นานแล้ว คําบางคําอาจมีการเปลี่ยนแปลง ให้สมพระเขตในการใช้คําพูด พระเกจิจึงทําหน่ายว่า จักมีพระชายาทั้งหมด
ห้าพระองค์เท่านั้น เพราะว่าเป็นคู่กรรมคู่พระบารมีของพระองค์ท่าน ลําดับที่หนึ่งท่านกล่าวว่า สมพระชาติที่กําเนิด เพราะท่านนี้จักเป็นพระราชบงค์คงอยู่นาน แม้การเวลาจักแปลเปลี่ยน ไปสักเท่าใดก็ตาม จักอยู่ด้วยกันระยะหนึ่ง เพราะมีบุญวัฒนะทั้งสองพระองค์มีเท่านั้น ลําดับที่สองท่านกล่าวว่า มีบุตรมาก แต่บุญวาสนาไม่นําส่งเพราะจักรเป็นคนที่รักมากที่สุดในทั้งห้าพระองค์ แต่จักรโดนกีกการหลายอย่าง และผลกรรมที่ทําไว้ จะมีบุตรสี่คน ลําดับที่สามท่านกล่าวว่า มาที่ไหนกลับไปที่นั่น
พระองค์นี้จักรมีบุญมาก และวัฒนาที่ได้กระถําร่วมกันมาแต่ชาติปังกร และจักรเป็นพระองค์ที่ทรงเมตตามากที่สุด ด้วยผลบุญนั้น จักรได้กลับมาอีกครั้ง ตามบุญและวัฒนาในช่วงหนึ่ง ลําดับที่สี่ท่านกล่าวว่า คู่ครองจักรพรรดิ นั่งแผ่นดิน จักรเป็นผู้มีบุญและบารมีมาก อาจจะได้นั่งแผ่นดินคู่บารมีวาสนาสูงเด่น และจักรเป็นผู้ทั้งปกป้องและหนุนนํา สมกับวาสนาราชินีสยาม บุญวาสนาจักรค่อยเป็นค่อยไป ดั่งดอกไม้ผลิต แต่ไม่อาจจะเทียมเท่าบุญญาธิการองค์กษัตริย์ ผึงต้องหาหนึ่งชีวิตและหนึ่งพืช เพื่อความเป็นสิริมงคล
อ่า ลําดับที่ห้าท่านกล่าวว่าผู้นําสีวิไลยจากมาไวและไปไวจนไม่ทันได้ตั้งตัวเพราะมีอาจจะสู้บรรยาทิการองค์กษัตริย์ ผึงต้องหาหนึ่งชีวิตมนุษย์ และหนึ่งพืชเพื่อความเจริญ เพื่อความเป็นสริมงคล สําหรับบุคคลที่ห้า อาจมีได้เกิดก็ได้ เพราะมีแต่วาสนา ไม สี่ และ ลํา ดับ ที่ ห้า นั้น ท่าน อ ธิ บา ย ว่า ถ้า มี สี่ ดี อาจจะ ไม่มี ห้า วา ศ นา นํา ผ า ให้ บรร จุ บ เพราะ สี่ และ ห้า ถือว่า เป็น คู่ น ่า ง แผ่น ดิ น และ ท่าน ก ล่า ง ไว้ ว่า สี่ ดี อาจจะ ไม่มี ห้า วา ศ นา นํา ผ า ให้ บรร จุ บ เพราะ สี่ และ ห้า ถือว่า เป็น คู่ น ่า ง แผ่น ดิ น และ ท่าน ก ล่า ง ไว้ ว่า สี่ ดี อาจจะ ไม่มี ห้า วา ศ นา นํา ผ า ให้ บรร จุ บ เพราะ สี่ และ ห้า ถือว่า เป็น คู่ น ่า ง แผ่น ดิ น และ ท่าน ก ล่า ง ไว้ ว่า สี่ และ ห้า ถือว่าจจะไม่มีห้า วาสนานำผ่าให้บรรจบ เพราะสี่และห้าถือว่าเป็นคู่นั่งแผ่นดิน
และท่านกล่าวไว้ว่า เนื่องโดยพระบรมเดชานุภาพและพระบรมีที่สูงส่งในการจักรเป็นคู่นั่งบรมีนั้น จึงจากต้องมีสิ่งที่เสริมพระชาตา เพื่อให้เป็นการหนุนนำ จึงมีผู้ถามว่าเพราะอะไร หากถามว่าบุญวัฒนา และบารมีนั้นมีมาก แต่เพียงไม่อาจจะหมายเทียบเทียม พระบรมเดชานุภาพ และพระบารมีที่สูงส่งได้มากนั้น จึงจําเป็นต้องหาสิ่งที่จะกล่าวมานี้ และอาจจะเป็นการหนุนนําดวงพระชาตาาทั้งคู่ในด้านความรักให้ยินนาน และราชาควรเก็บไว้เป็นการนุ้นซึ่งพระบรรมี ถามว่าสําคัญที่จะต้องหา ท่านบอกว่าสําคัญอยู่น่ะ ท่านจึงอุปมาอุปหมายมงกุฎเพชร เมื่อขาดเพชรไปสักเม็ดหนึ่งก็ยังเรียกว่ามงกุฎเพชร แต่ไม่สมบูรณ์แหวนพลอยเมื่อพลอยหาย ก็ยังเรียกว่าแหวน
ฉันใดฉันนั้น สิ่งที่ฉันจะบอกไปนี้ ฉันคงไม่เห็นแล้ว คงจะตายก่อนจะมีบุญได้เห็น จึงขอทักทายไว้ว่า หนึ่งชีวิตมนุษย์พึงจากต้องเลี้ยงเหมือนลูกไหนอุทร ซึ่งอาจจะไม่ได้เกิดในเวลานั้น ก็แปลว่าบุญวัฒนานั้นไม่ถึงที่จะเป็นบรมราชินี ลําดับที่สี่หรือห้า พึ่งต้องหาตามฟ้าละคิด เด็กผู้ที่เกิดในวันที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่เก้า พระราชสมพบ วันที่ห้า และต้องเกิดเดือนที่เป็นเดือนพระราชสมภพ ของสมเด็จพระนางเจ้าศิริกิตภรรมราชินินาท เดือนแปด และมีปีนักศัตริย์ปีจอเป็นที่พึ่ง และมักจะเกิดในเหล่าแห่งธรรมมากกว่าโลกิยะ มีสัญญาณลักษณะที่นิ้วนางขวา เป็นที่บ่องบอก
และมีติ่งตาติดไว้เบื้องซ้าย ถ้าหาได้จับเป็นมงคลยิ่ง แต่จะยอมเป็นลูกในอุทรรป่าวเหนียะ ไม่ทราบแน่ ส่วนต้นไม้นั้น พึงกล่าวแตกต่างกันคือลําดับที่สี่ ให้ปลูกต้นไผ่สีสุก พร้อมกับบุคคลที่กล่าวมา ส่วนต้นไม้ลําดับที่ห้าให้ปลูกต้นโพง พร้อมกับคนที่กล่าวมาแล้วนั้น ทั้งนี้มีข้อที่ทําหน่ายผิดอยู่หนึ่งอย่าง คือลําดับที่สอง บอกว่าจากมีบุตรสี่คนซึ่งความเป็นจริง และมีหนึ่งพระองค์กับสี่ท่าน ลําดับที่ห้ามาไวไปไว แต่ได้กลับมาอีกึ่งพระองค์กับสี่ท่าน ลําดับที่ห้า มาไวไปไว แต่ได้กลับมาอีกครั้ง ลําดับที่สามนั้น จะได้กลับมาไหม คําธรรมนายจะเป็นจริงหรือไม่ โปรดติดตามต่อไป
เรื่องที่จะกล่าวนี้ธรรมนายเมื่อวันที่สามสิบกรกฎาคม พุทธศักราชสองพันสี่ร้อยเก้าสิบห้า หลังจากการวันพระราชสมพบ สมเด็จพระเจ้าลูกยาถือเจ้าฟ้าวชิราลงกร บรมคัตเตียราชชกุมาร มีพระเกจิสายปฏิบัติท่านหนึ่ง ซึ่งมีชื่อเสียงมากในยุคนั้น เมื่อทราบข่าวก็ได้มีการทําหน่ายไว้ แต่จะขออธิบายเพียงเรื่องพระชายาเท่านั้น เพราะท่านบอกว่า เรื่องการครองราชนั้น มีธรรมนายอยู่แล้ว คําพูดนี้ไม่ได้เจตนามินพระบรมเดชานุภาพ แต่อย่างใด เพียงบอกเล่าต่อต่อกันมาตั้งแต่นานแล้ว คําบางคําอาจมีการเปลี่ยนแปลง ให้สมพระเกียจในการใช้คําบางคําอาจมีการเปลี่ยนแปลงให้สมพระเกียรติในการใช้คําพูด
พระเกจิจึงทําหน่ายว่า จักมีพระชายะทั้งหมด ห้าพระองค์เท่านั้น เพราะว่าเป็นคู่กรรมคู่พระบารมีของพระองค์ท่าน ลําดับที่หนึ่งท่านกล่าวว่า สมพระชาติที่กําเนิด เพราะท่านนี้จักเป็นพระราชบุงคงอยู่นาน แม้การเวลาจักแปลเปลี่ยน ไปสักเท่าใดก็ตาม จักอยู่ด้วยกันระยะหนึ่ง เพราะมีบุญวัฒนาทั้งสองพระองค์มีเท่านั้นอ่า ลําดับที่สองท่านกล่าวว่า มีบุตรมาก แต่บุญวาสนาไม่นําส่งเพราะจักรเป็นคนที่รักมากที่สุด ในทั้งห้าพระองค์ แต่จากโดนกีฎการณ์หลายอย่าง และผลกรรมที่ทําไว้ จะมีบุตรสี่คน ลําดับที่สามท่านกล่าวว่า มาที่ไหนกลับไปที่นั่น
พระองค์นี้จักรมีบุญมาก และวัฒนาที่ได้กระถําร่วมกันมาแต่ชาติปังกร และจักรเป็นพระองค์ที่ทรงเมตตามากที่สุด ด้วยผลบุญนั้น จักรได้กลับมาอีกครั้ง ตามบุญและวัฒนาในช่วงหนึ่ง
